Şiir - Haziran - Sedat Soner Arslan

Benim yaralarım çok oldu,

Yaralayanlar, yara bırakıp kaçanlar,

Sonra kendimi şiirlere adadım.

Tüm sevda yanlarımı,

Naftalin kokulu sandıklara kilitledim.

 

Arsız güneş yansıdı, perdenin arasından,

Halbuki; pencerelere kilit üstüne kilit vurmuştum.

Bir daha aşk kapımı çalmasın diye,

Kalbimi hadsiz bir rüzgâra koydum.

 

Sonra sen geldin,

Yani ilkbahar sonrası yaz hissinde,

Son kurşunu kalmıştı sevda yanımın.

Sevdam sana kaldı özlem dolu bir kitap ayracının köşesinde.

 

Şimdi sen bana bir güldün ya

Bir kapı aralığından baktı çocukluğum

Tüm ürkek korkak yanlarımın yanı sıra

Dizlerimde defalarca düşmenin yaralarıyla

Yüreğime dermanı sende bulmaya geldim.

 

Çaldığım her kapı sensin artık.

Bense o yüreğin iflah olmaz hırsızı.

Bir müebbet yemiştim gözlerine dalarak.

Şimdi bu aşkın hâkimi de sensin.

 

Benim şiirim susuyor içimde, yazdığım dörtlükler de düşman oluyor birbirlerine.