Belki

beklenmeyen acılar da konuşulsun

beklenmeyen mutluluklar kadar

 

şehrin ışıklarını saydım

insanlar yazdım her bir parçamdan,

kalemsiz kağıtsız

ve çoğu zaman

selamsız sabahsız

 

her gün tekrar ve tekrar

doğarken dünyaya

kayda değer anlamlar aradık

sınavsız burslar verdi hayat

en acı tecrübelerine bulaştık

 

ilkbaharlara kandırdık “biz”i

meyve çiçeklerinden taç yapmanın

modasına uyduk

sıcak iklimlere uydurduk “biz”i 

bekledik yalnız kalmasını istemediğimiz 

nakaratlara eşlik etmelerini

 

memleketinden koparılmış

bir çocuk gibi

fısıldadığımız türküler

bir bize tanıdık gelir

 

belki de bu yüzden hiç bilemeyecekler

güneşe güneş olmanın kuvvetini